Jestem socjoterapeutką i psychoterapeutką pracującą w nurcie psychodynamicznym. Ukończyłam studia magisterskie na kierunku socjologia na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego. Następnie podjęłam Psychodynamiczne Studium Socjoterapii i Psychoterapii Młodzieży, organizowane przez Krakowskie Centrum Psychodynamiczne. Obecnie kontynuuję czteroletnie szkolenie w Szkole Psychoterapii Psychodynamicznej w KCP, rekomendowanej przez Polskie Towarzystwo Psychologiczne oraz Polskie Towarzystwo Psychoterapii Psychodynamicznej. Moje doświadczenie zawodowe zdobywałam, pracując na Oddziale Psychiatrycznym Całodobowym w Dolnośląskim Centrum Zdrowia Psychicznego we Wrocławiu oraz w ośrodkach zdrowia psychicznego.

Pracowałam również socjoterapeutycznie w Stowarzyszeniu, prowadząc zajęcia dla dzieci. Obecnie prowadzę psychoterapię indywidualną dla dorosłych w prywatnym gabinecie oraz w Centrum Pomocy Psychologicznej. Nieustannie rozwijam swoje umiejętności, uczestnicząc w konferencjach i seminariach poświęconych psychoterapii oraz zdrowiu psychicznemu. Pracuję zgodnie z zasadami Kodeksu Etycznego Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychodynamicznej, do którego należę. Swoją pracę regularnie poddaję superwizji indywidualnej i grupowej, prowadzonej przez superwizorów rekomendowanych przez Towarzystwo oraz KCP.

Pracując w nurcie psychodynamicznym, wykorzystuję metodę TFP (Transference-Focused Psychotherapy). Jest to nowoczesna, oparta na badaniach naukowych metoda psychoterapii, która integruje klasyczne teorie psychoanalityczne z współczesnym dorobkiem neurobiologii oraz badań nad przywiązaniem. Relacja terapeutyczna odgrywa kluczową rolę w procesie zdrowienia. Terapia ta opiera się na klarownych granicach i intensywnym zaangażowaniu terapeuty, który pomaga pacjentowi identyfikować sprzeczne uczucia oraz pracować nad ich zrozumieniem i regulacją. Terapia jest szczególnie zalecana dla osób, których trudności mają charakter osobowościowy.

Badania wykazują, że psychoterapia psychodynamiczna prowadzi do redukcji impulsywności, stabilniejszych relacji interpersonalnych, lepszej regulacji emocji oraz bardziej spójnego poczucia tożsamości. Terapia ta nie tylko łagodzi objawy, takie jak stany depresyjne, nadmierny stres, czy lęk, ale koncentruje się również na głębokiej zmianie wzorców emocjonalnych i relacyjnych. Celem terapii jest nie tylko rozwiązanie trudności, z którymi pacjent się zgłasza, czy ustąpienie konkretnych objawów, ale także ogólna poprawa funkcjonowania w ważnych obszarach życia, w szczególności: miłości, edukacji, pracy, rodziny, życia społecznego oraz osobistej kreatywności. Metoda ta jest szczególnie skuteczna w leczeniu złożonych zaburzeń, takich jak borderline czy narcystyczne zaburzenie osobowości.